 Antiquariaat Hinderickx & Winderickx |
Recensies van het Winkeldagboek.
De oude ex-antiquaar Anton Gerits
besprak het boek voor de Nederlandse Bibliotheekdienst:
Een selectie uit 6000
pagina's dagboeknotities (1983-2003) van twee partners in een antiquariaatsboekwinkel in Utrecht gespecialiseerd in
Nederlandse en buitenlandse letterkunde, filosofie en kunst: 'Hinderickx & Winderickx'. Veel anekdotes en misprijzende
opmerkingen over klanten, afgewisseld met veelal oubollige commentaren op het dagelijks leven, lust en onlust, twijfel
aan het beroep, iets over boekenprijzen, weinig inhoudelijks. De taal is de spreektaal van de onbekommerde straatkoopman
die rang noch stand erkent, noch hoffelijkheid of begrip voor mensen die voor 'dom' gehouden worden. Soms, ondanks zichzelf,
grappig. Duidelijk blijkt dat de op deze wijze beoefende tweedehandsboekhandel een zeer marginale commercie is.
De auteurs volstaan met over hun situatie met sarcasme en soms best onderhoudend te babbelen, maar halen het niet
bij gelijksoortige boekhandelarenconfidenties. Het boek zal jonge mensen eerder afschrikken dan inspireren.
'De spreektaal van de onbekommerde straatkoopman,' zegt Gerits. Lisa Kuitert
vergelijkt onze stijl met die van W.F. Hermans en Jeroen Brouwers.
Het Winkeldagboek haalt het niet bij 'gelijksoortige boekhandelarenconfidenties'. We zijn benieuwd
waar de heer Gerits hier op doelt. Toch niet op zijn eigen, onder de titel Books do furnish a life nog te verschijnen
herinneringen als antiquaar? Of op het eveneens voor 2004 aangekondigde Beginnen is winnen.
Ideeën voor beginnende boekenverzamelaars? Twee boeken die, hopen we, 'jonge mensen'
wel zullen inspireren.
We moeten vrezen dat de heer Gerits bij het schrijven van zijn afwijzende stukje geïnspireerd werd door jaloezie.
Wij hebben immers niets te klagen over gebrek aan belangstelling voor ons Winkeldagboek, terwijl Gerits' onder
de voor 'jonge mensen' ongetwijfeld bijzonder inspirerende titel Op dubbelspoor en Pilatusbaan.
Boeken als middel van bestaan verschenen antiquarische herinneringen slechts werden opgemerkt door
het Reformatorisch Dagblad. |
