|
|
|
Antiquariaat Hinderickx & Winderickx |
Reacties op het Winkeldagboek, december 2003
2 december
Weet je:
Wij krijgen boze mannen in de winkel, die zich beklagen over jullie
klantenvisie & openhartigheid. weet je hoe ik ze de mond snoer? Ik zeg
gewoon, dat wij net als jullie zijn. en ziedaar: een schichtige
gedienstigheid maakt zich van de klager meester. Je zult toch eens als lul
geboekstaafd worden - als staaf geboekluld.
wij voelen ons aan jullie gebonden!
- Han Rouwenhorst, antiquaar te Nijmegen
Op 17 januari 2004 stuurde dezelfde Han Rouwenhorst het volgende bericht naar de
Bomanskrant,
alwaar zich een discussie afspeelde over de vraag of Hinderickx & Winderickx hun klanten minachten.
Het is voor ons als vrienden van Hans en René natuurlijk moeilijk een neutraal oordeel te geven over hun dagboek.
Ik heb hun boek met veel plezier gelezen, maar ik vind wel dat ze het nooit hadden moeten uitgeven,
simpelweg omdat zij vergeten dat de klant koning is in de middenstand.
Antiquaar zijn is dubbel, tenminste antiquaar op het niveau waarop wij dat proberen (en waarop H&W dat ook doen).
Enerzijds ben je een gewone middenstander die zijn nering aan de man moet brengen.
Anderzijds ben je iemand met steeds meer kennis en met steeds duidelijker voorkeuren.
Dit tweede aspect is particulier, voorzover je die kennis en die voorkeuren niet rechtstreeks aanwendt
voor het beter en met meer informatie aanbieden van wat je te koop hebt.
Die voorkeuren laten zich ook nog zien in de vorming van je collectie, maar daarna (of daarvoor) wordt het gewoon verkopen.
Of je iemand leuk vindt, of je zijn voorkeuren deelt, dat is allemaal particulier,
maar het is wel smeermiddel voor de relatie tussen klant en antiquaar.
In het geval van Hans en René hebben zij te veel boeken die ze niet leuk vinden maar die ze wel verkopen.
Juist deze boeken leveren dus het geld op om dat te kopen en te verkopen wat ze wél leuk vinden.
Dan moeten ze niet zeuren of - op zijn minst - hun gezeur niet publiek maken.
Onze koningin klaagt toch ook niet over onze huidige minister-president?
2 december
Hoe denken Hans Engberts en René Hesselink - auteurs van het boek Winkeldagboek - over bezoekers van hun winkel en mensen in het algemeen?
Blz. 10. René. Steeds wanneer iemand struikelt over het opstapje, kan ik een sadistisch glimlachje maar moeilijk onderdrukken.
Een winkel vol idioten.
Blz. 11. René. Als je alleen maar van die idioten in de winkel krijgt.
Er zijn nog meer idioten...
etc. De volledige bloemlezing valt na te lezen op de Bomanskrant
- Ben Gottmer, Nijmegen
Op mijn (RH) mededeling dat wij ons eigen boek gelezen hadden en het verzoek uit te leggen wat hij bedoelde met zijn
bloemlezing uit het Winkeldagboek reageerde de heer Gottmer op 5 december alsvolgt:
Het deed mij genoegen te vernemen, dat u kunt lezen.
Mijn bloemlezing laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Desondanks wil ik het nog wel eens uitleggen.
Zij is een protest tegen de respectloze, kwetsende en discriminerende wijze van schrijven over bezoekers van uw winkel en andere mensen.
Ook ik bracht een bezoek aan uw zaak. Zat u toen met een 'sadistisch glimlachje' achter de tafel in de hoop dat ik een doodsmak zou maken? Noemt u dit humor? Ik vind zo'n mentaliteit bijna pervers.
Ik heb er geen enkele behoefte aan de correspondentie voort te zetten en beschouw deze dus als geëindigd. Om misverstanden te voorkomen wil ik ook dit nog een keer preciseren: post gaat ongeopend naar de Verwijderde items.
3 december
Ik heb erg genoten van jullie winkeldagboek dat ik vrijdag mocht ontvangen! Naar mijn bescheiden mening is het een Roman over Vriendschap, of in elk geval leest het zo. Tot mijn geluk kwam ik ook mijzelf nog tegen (ik had mijn vrouw beloofd een klein gilletje te slaken als ik mijzelf tegen zou komen, maar ze was er niet. Niemand heeft het gehoord.). De anekdote in kwestie was niet zozeer opgetekend door een van jullie, en ook zonder dat de door mij zo geliefde schrijver Biesheuvel ter sprake kwam. Ik was destijds echter blij verrast de heer Hazeu aan te treffen (ik kende hem overigens niet, maar hij had een foppig bordje op tafel staan met zijn naam, waarop ik vroeg wat dat bordje daar deed). Na een mooi gesprek over Achterberg (ik las net die week voor de derde keer de biografie, toeval bestaat dus), en vooral ook over 'De Afspraak' van Roland Holst (een belangrijke inspiratiebron van Achterberg en nog steeds een van de mooiste stukjes proza in het Nederlands taalgebied) kocht ik de biografie van Escher, gesigneerd en met mooie opdracht. Jullie hebben trouwens van 'De Afspraak' nog een mooie eerste druk staan in de kast waarop ik al eens (vaker?) mijn oog heb laten vallen, maar die ik slechts voor half geld mee zou willen nemen. Overigens is hij is die 90 euro die jullie ervoor vragen meer dan waard hoor, maar ik heb er al een, al is deze enigszins roestvlekkig. (Toch weer afdingen he? Haha!)
- Pim van Putten, bioloog te Groningen
3 december
Las onlangs uw Winkeldagboek. Meer graag!
- Martijn Steenbergen, antiquaar te Groningen
5 december 2003
Na twee dagen WDB in huis een eerste korte reactie. De eerste avond heeft Wim er in zitten lezen terwijl ik in bed lag.
Ik heb hem dus niet kunnen observeren tijdens het lezen. (Lachen, schateren, fronsen, braken?)
'Leuk'' was zijn ultra korte reactie de volgende morgen. Hij had te hooi en te gras gelezen.
De avond daarop heb ik het boek ter hand genomen en ben braaf vooraan begonnen (in bed, daar lees ik nu eenmaal het best).
Het beviel mij niet erg. Misschien viel de kost niet op de zojuist genoten sublieme gedichten van Heine.
De volgende ochtend een nieuwe poging gewaagd - ik geef niet direct op - en nu zomaar ergens opengeslagen
en zowaar het kon mij boeien. Misschien lag het aan de stukjes die wat langer waren.
Ik houd niet van voortdurend leuke, diepzinnige(?) of treffende gedachten en anecdotes (is namelijk een onmogelijke opgave).
Ik hoop er nog meer van dit gehalte aan te treffen. Vooral als jullie op elkaar doorgaan.
(''altijd maar doorgaan'' is mijn lijfspreuk).
- Lidwien Dister, kunstenares te Utrecht
13 december
Jullie boek met echt uitzonderlijk veel plezier gelezen. Zeer humoristisch en bij vlagen nog echt spannend ook.
Een boek dat je - eenmaal aan begonnen - eigenlijk niet meer weg wilt leggen. Dat is toch het verrukkelijkste wat je als lezer kan overkomen.
Bedankt voor dit leesplezier en ga zo door; ik bestel hierbij alle volgende delen.
- Peter Bremer, Beiaardier en musicoloog te Utrecht
14 december
Heb jullie boek met veel plezier gelezen. Allereerst jullie kunnen schrijven, in ieder geval kleine stukjes. De bespiegelingen over klant, vak, winkel, mensheid en compagnoschap zijn onder andere hilarisch, scherp en soms ook droevig. Vind het idee uniek, ken eigenlijk geen vergelijkbaar boek. De opkomst en opgang van H&W was goed te volgen, ga door!
Wel kwam spontaan in mij op om een boek te schrijven over "het klant zijn bij antiquariaten". Daar is ook wel een boek over te vullen (zeldzaam, exclusief, vriendenprijsje, ik doe het niet voor het geld, alleen voor jou, net verkocht, ik had het wel, ik heb het al, gedragingen op rommelmarkten, fluiten als ze bij de concurrent boeken bekijken, het stoppen met fluiten als ze een goedkoop boek vinden, stapeltjes maken en uiteindelijk 1 boek willen kopen, nou 10 euro wil ik er wel voor geven maar dan gooi ik de rest weg etc)...
Kortom H&W staat in mijn top 3 van leukste en beste antiquariaten en antiquaren van Nederland.
- Robert Borgers, boekenverzamelaar te Baflo
14 december
Ik heb gisteren jullie boek gekocht, ben er meteen aan begonnen en heb het net uit. Het leeslint was dus overbodig. Ik wil jullie feliciteren met je uiteindelijk succes, zowel zakelijk als literair.
- Marcel van Belle, lezer
17 december
Ik leg net het Winkeldagboek neer, nadat ik de laatste pagina had omgeslagen.
Ik vind het een bijzonder boek met humor, scherpe opmerkingen en wat ik vooral wel moedig vind, is dat jullie het aandurven om je zelf te laten zien.
Wat ik bijzonder kon waarderen is het gegeven inzicht in het reilen en zeilen (en vooral de inkoop) van het antiquariaat.
Wel jammer dat jullie geen treinenboeken hebben, en jeetje, wat zijn jullie Engelse pockets duur (grapje hoor.)
- Hans Rijntjes, antiquaar te Maarssen
28 december
Ik heb met veel plezier jullie nieuwe boek gelezen, erg herkenbaar, jullie houden hiermee ook bij mij de de moed erin.
Zal het aanraden aan collega's / kado doen.
- Geertjan Witvliet, boekhandelaar te Doesburg
29 december
Tot mijn grote vreugde vond ik onder de kerstboom jullie winkeldagboek. Derde kerstdag heb ik het in één ruk uitgelezen en ervan genoten.
Ik ben weliswaar nauwelijks een klant van jullie en ken alle verhalen.
Liep vorige week zondag met vrouw langs jullie winkel en zag het boek in de etalage liggen.
Ik ben zelf bezig met het (laten) uitgeven van een getekend dagboek uit de periode 1973-1975,
en mijn beoogde uitgever had al op jullie boek gewezen en gezegd dat er mogelijk een relatie was.
Alleen: mijn atelierdagboek bestaat uit tekeningetjes en nauwelijks uit tekst.
Het boek is een lust voor het oog en een genot om te lezen.
Maar goed dat ik zo weinig bij jullie kwam! Ik kan dus geen notoire zeur geweest zijn.
Als ik mij goed herinner heb ik ooit bij jullie eens de grote letterproef van Tetterode gekocht.
Zonder afdingen, meen ik me te herinneren.
Ik feliciteer jullie met dit zeer vermakelijke boek!
- Johan de Zoete, verzamelaar
31 december
Na het lezen van jullie winkeldagboek, in één zitting uitgelezen, heb ik begrepen dat ik jullie zo dien aan te spreken. Geen probleem. Aan het begrip directeur ben ik inmiddels gewend en ik hecht er eerlijk gezegd geen andere betekenis aan toe dan de rituele/formele.
Maar ik vind het roerend dat jullie elkaar als directeur en compaan blijven beschrijven. Houden zo!
- Jan Deering, directeur te Utrecht
Lees hier verder.
|
| |