 Antiquariaat Hinderickx & Winderickx |
Reacties op het Winkeldagboek, maart/april/mei 2004.
4 maart
Kijk kijk, het Winkeldagboek begint al antiquarisch te worden:
Ik kreeg zojuist een leuke aanbieding van een handelaar...
Misschien wat voor jullie?
ENGBERS, Hans / HESSELINK, Rene - Winkeldagboek.
Uitg. Fagel, Amsterdam, 2003.
Het zeer amusante dagboek van de twee bekende
antiquaren/bibliofielen/drukkers.
Onmisbaar voor de Büch- en boekenliefhebber.
Verscheen in paperback in de handel, hier betreft het
één van de luxe exemplaren, in een beperkte oplage
verschenen. In blauw linnen gebonden met stofomslag en
blauw leeslint. GESIGNEERD DOOR BEIDE AUTEURS en op
datum van publicatie GEDATEERD!
Bijzonder!
Prijs: 35,-
- Louis Heij, Mulischverzamelaar te Utrecht
Trap er niet in, mensen! Het boek is nog altijd bij H&W te verkrijgen voor een prijs van €25!
Op verzoek gesigneerd en gedateerd, al kan dat laatste natuurlijk niet gebeuren op de dag van publicatie, want die dag is
voorbij, o en voorgoed voorbij. Maar ook het hier aangeboden exemplaar is niet op die dag - 1 november - gesigneerd,
immers op de dag van publicatie was alleen de paperback er nog maar.
7 maart
Net jullie boek in één ruk uitgelezen en ervan genoten. Het biedt enige troost maar tegelijkertijd doet het me inzien
dat het in Vlaanderen nog erger is; hier nog minder geInteresseerden, nog meer onwetendheid, met de gierigheid valt het
hier iets beter mee.
Wel ruimer in voorraad zijn de gekken. Met de gekken die niks kopen is het simpel: je kijkt of gooit ze buiten.
Met degenen die wel wat geld te besteden hebben is het iets moeilijker: is de hoofdpijn het geld waard of niet?
Eén anecdote. Geregeld komt een klein kaal mannetje, altijd in dezelfde kleren, ik noem hem Ufo-man, boeken met
landkaarten (hij zoekt mogelijke landingsbanen voor de ruimtemannetjes waarmee hij in contact staat) kopen.
Na een uurtje komt hij dezelfde boeken weer verkopen (voor 1/3 van de prijs), hij heeft de kaartjes gekopieerd,
de groene mannetjes hebben hem immers verteld dat hij zijn huis zo licht mogelijk moet houden opdat zij hem makkelijk
met huis en al mee de ruimte in zouden kunnen meenemen. Voorlopig is dit nog niet gebeurd.
Verder ook de man die alle boeken van meneer Anoniem of meneer Anonymous koopt. En zo kan ik doorgaan.
In ieder geval ben ik na lezing van jullie boek blij niet alleen te staan (hopelijk vlug een tweede selectie) en al
bij al blijft het toch een mooi beroep.
- Peter De Backer, boekhandelaar (Metro) te Gent
10 maart
Ik heb genoten van jullie Dagboek. Kreeg meteen zin om ook een cahier aan te leggen vanuit de bibliotheek!
- R. Rijkse, bibliothecaris te Middelburg
12 maart
Eindelijk, eindelijk ben ik ertoe gekomen om jullie winkeldagboek te lezen.
En ik krijg bijna spijt dat ik geen Multatuli Museum-dagboek heb
bijgehouden, want jullie kunnen je wellicht het aantal dwazen voorstellen
dat in zo'n klein museum langskomt om mij vervolgens toe te vertrouwen dat
men zelf ook een soort van Multatuli is, of ook erge dingen heeft
meegemaakt, net als hij, of nog erger. Nog even afgezien van de uiterst
zeldzame en oude Multatuli-uitgaven die men mij om de haverklap wel wil
afstaan voor een vriendenprijs. Ik zie mijn eigen reacties bij jullie
terug: als de pet ernaar staat blijf je netjes en maak je ze beleefd
duidelijk dat het uiterst zeldzame boek dat ze in de hand hebben meestal in
de aanbiedingendoos bij het antiquariaat te vinden is voor een paar centen.
Of je serveert ze direct af. Ik heb er ooit eens een bijna letterlijk de
deur uitgegooid toen hij me een overduidelijk afgedrukte
Multatuli-handtekening voor echt wilde verkopen en me voor bedrieger uit
begon te maken toen ik zei dat het niet echt was. En dat terwijl zijn eigen
vader het nog wel van de schrijver zelve gekregen had! Klein leed, waarmee
men leert leven.
Maar jesses, nu heb ik het al de hele tijd over mezelf, terwijl ik jullie
wilde complimenteren met het uiterst hilarisch en soms ook zeer navrant
dagboek dat jullie 20 jaar bijhielden en ons als antiquariatenbezoekers nu
als spiegel voorhouden. Ik heb er menig maal luidop bij gelachen en dat was
me heel wat waard in de afgelopen dagen.
- Jos van Waterschoot, conservator te Amsterdam
2 april
Gisteren kocht ik het Winkeldagboek. Wat heb ik er inmiddels om kunnen lachen.
De ontwikkeling naar het einde toe maakte dat ik het - met
verdringing van andere urgente zaken - wel in een keer moest uitlezen.
Kortom, Compliment!
- Jaap Sijmons, advocaat te Zwolle
20 mei
Ik heb jullie boek bijna uit en ben nu al aan de drank.
Dat wordt wat met het vervolg.
- M. van Kampen, Antiquaar in loondienst te Arnhem
Wordt vervolgd(?)
|
